Bewegingskunstenaar John Giskes organiseerde een performance in zes delen, waarbij steeds van ‘omhulsel’ werd gewisseld. Naast hem namen Donna Svasek en Natasja de Lange deel aan de performances. In de laatste twee sessies - Individuele cocons - worden de kostuums gewisseld naar dunne, transparante pakken en transparante cocons. Dit is de verbeelding van de zesde en laatste performance. Klik op de foto's voor weergave in groot formaat.
John: "In het laatste deel van deze bijeenkomst worden de kostuums gewisseld naar dunne, transparante pakken en transparante cocons. Er worden twee witte cocons en één zwarte cocon gebruikt. Het zicht door deze dunne cocons is moeilijk, omdat de zon een spel speelt dat het zicht beperkt. Er ontstaat een gezamenlijke dans van de twee witte performers en de performer in de zwarte cocon. Het zicht is beperkt, maar de nabijheid tot elkaar zorgt voor interactie. De individuen vormen één organisme met onafhankelijk bewegende elementen. De cocon vormt de metafoor voor het ‘masker’ dat wij in de sociale omgeving opzetten om geaccepteerd te worden. Omdat de cocon de lijnen van de lichamen volgt die erin zijn omhuld, kan er toch enige individualiteit en karakter worden ontwaard. Door het tactiele contact tussen de performers kunnen gecoördineerde bewegingen ontstaan. Dat is het resultaat dat wij met deze fotoshoot konden bereiken."
