12 augustus 2019

De Wielewaal


Sinds 2018 heeft John Giskes van Konpaku zijn studio in de Wielewaal. De Wielewaal is een bijzondere wijk in Rotterdam-Zuid. Zie daarover later meer.

John deed een performance in de wijk waar een aantal woningen al een tijd geleden is gesloopt en nog niet wordt gebouwd. Langzaam neemt de natuur weer bezit van het terrein. John is in meerdere opzichten een natuurlijk onderdeel van de Wielewaal geworden.










De Wielewaal (bron: Wikipedia)

De Wielewaal is een kleine wijk met semi-permanente woningen in de gemeente Rotterdam, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De wijk, gelegen in het stadsdeel Charlois, is gebouwd in 1949 om de woningnood na de Tweede Wereldoorlog te verminderen. De opzet en (voor)geschiedenis van de wijk vertoont grote gelijkenis met het Amsterdamse Vogeldorp.

De Wielewaal is gelegen tussen de Kromme Zandweg in het noorden, de Schulpweg in het westen, de Korperweg in het zuiden en de Groene Kruisweg in het oosten. De wijk omvat 20 straten met in totaal 545 woningen. Het grootste deel van de woningen heeft één woonlaag. De Wielewaal heeft bij mooi weer de uitstraling van een vakantiedorp.

De woningen zijn niet onderhouden en waren bedoeld om ongeveer 25 jaar te blijven staan. De gemeente Rotterdam ging er van uit dat de woningen tot 2015 zouden blijven staan. De bewoners hebben in grote meerderheid (95 procent) aangegeven te gaan voor een eigen plan "Van en Voor de Wielewaalers". Dit plan houdt in dat op de huidige footprint de woningen 1-op-1 worden vervangen door nieuwe woningen. Hierdoor blijft het unieke karakter van deze wijk behouden. In 2016 verliet een deel van de bewoners zijn huis en elk achtergelaten huis werd volledig afgesloten. De overgebleven bewoners begonnen de actie Wielewaalers wijken niet voor woonstad.

De naam Wielewaal verwijst niet naar de gelijknamige vogel, maar de nabijgelegen plassen Wiel en Waal, die in de middeleeuwen ontstaan zijn bij dijkdoorbraken.









21 mei 2019

Het masker van vrouwelijkheid


Op 18 april gaf John Giskes van Konpaku een performance onder de naam Het masker van vrouwelijkheid bij de Common-Inn manifestatie in Het Nieuwe Instituut in Rotterdam. Hij werd begeleid op viool door Martine von Gleich.


John: 'In deze performance speel ik met vrouwelijke beelden die zich in onze maatschappij voordoen. Vrouwelijkheidsvormen die aangeleerd zijn, slechts gebaseerd op een opvatting.'






'De schoen met hoge hak werd voor het eerst gedragen door de Franse koning uit de 18e eeuw. Inmiddels is dat kledingstuk alleen nog maar in gebruik door vrouwen. Sommige vrouwen voelen zich meer vrouw als zij hakken dragen. Toen vrouwenkousen nog gebreid werden op vlakbreimachines moest de kous nog aaneen genaaid worden alvorens die klaar was. Die naad liep aan de achterkant van de kous, die naad werd een secundair geslachtskenmerk. De kousbroeken die vrouwen nu dragen worden rondgebreid er zit dus geen naad op het beengedeelte. Soms wordt zo’n naad achteraf aangebracht bij ‘fashion’ panty’s.'




John: 'Martine is een klassiek geschoold violiste. In de samenwerking met mij gebruikt zij haar viool om er onvoorspelbare klanken aan te ontlokken. Van verleidelijk en aaibaar tot ruige diepe en soms ook snerpende klanken. Deze muziek is geen begeleiding in de zin van aanvulling op de performance, deze klanken van Martine vormen een ondeelbaar onderdeel van de performance.'



De performance van Konpaku neemt het vrouwenmasker letterlijk. Hierin wordt geen poging gedaan om de vrouw zoveel mogelijk te benaderen in haar verschijning. Integendeel: het kostuum symboliseert de beperking die het vrouwenmasker in wezen is. De onbeholpen pogingen van de performer om elegant te bewegen op hoge hakken is daar een exponent van.’