John: "Onze performance begon met Donna in een cocon waaraan draadjes zijn genaaid. Natasja en John trekken aan die touwtjes terwijl Donna in de cocon haar evenwicht probeert te bewaren. Omdat het zicht door de cocon naar buiten zeer beperkt is, is ‘zicht’ niet het middel om haar evenwicht te behouden. Alles komt neer op het ‘gevoel’; alleen de evenwichtsorganen in haar oor helpen haar om niet te vallen. Wij, buiten de cocon, zijn druk bezig om op allerlei plekken en momenten aan de cocon te trekken die Donna omhult. Buiten de cocon zijn wij degenen die Donna uit balans proberen te brengen, maar we zijn tegelijkertijd verantwoordelijk voor de veiligheid van de persoon in de cocon."
