Xawara

Op 28 maart gaf John Giskes een solovoorstelling in het Bayhouse in het kader van Art Rotterdam met als titel Xawara.

De Yanomami is een indianenstam in het noorden van het Amazonegebied, grenzend aan Venezuela. Op deze afgelegen plek wordt illegaal goud gewonnen. Dat gouddelven vernietigt het woongebied van de Yanomami. Het bedreigde volk leeft zelf in balans met de natuur; men neemt niet meer uit de natuur dan voor het leven nodig is. Tegenover deze oorspronkelijke bewoners van het gebied wordt veel geweld gebruikt. Dat geweld is toentertijd ontstaan door confrontaties van de Yanomami met goudzoekers. In die periode zijn er slachtoffers gevallen aan beide kanten. Eén van de leiders van een Yanomamidorp heeft er veel werk van gemaakt om het probleem onder de aandacht te brengen in de westerse wereld. Deze man is op veel belangrijke plekken in de wereld geweest, waar hij aandacht kon vragen voor die problemen. Het heeft helaas niet geleid tot een verbetering van het lot van de Yanomami.

Deze performance geeft de nutteloosheid aan van hebzucht, het wurgende effect van het streven naar meer en meer rijkdom. Het Zuid-Amerikaanse woord Xawara betekent onder andere bier, maar staat ook voor veel andere begrippen zoals hebzucht, gevaar en bedreiging. Het woord kan dus niet eenduidig vertaald worden, het woord krijgt een duidelijke betekenis door de context waarin het wordt gebruikt.

De laatste cocons - gemaskerd

John Giskes ontwikkelde jaren geleden met twee dansers een nieuwe performance met het thema ‘transformatie’. Om die ontwikkeling te verbeelden, heeft John toen een grote hoeveelheid stof gekocht die hij heeft gebruikt voor het maken van kostuums en cocons. Het is een dunne zwart transparante nylon stof, heel elastisch en met een oppervlakte die mooi op licht reageert. 

In twee sessies hebben John Giskes en Natasja de Lange afscheid genomen van de stof. In de eerste sessie waren John en Natasja 'ontmaskerd'. Dit bericht is de verbeelding van de tweede, gemaskerde sessie: hun individualiteit wordt weggeboetseerd onder een masker van hetzelfde transparante materiaal. 

Vergeet niet op de foto's te klikken voor weergave in groot formaat!

De laatste cocons - deel 1

John Giskes ontwikkelde jaren geleden met twee dansers een nieuwe performance met het thema ‘transformatie’. Zij maakten toen gebruik van de cocon waarin de rups in vlinder verandert als metafoor voor de zich in ontwikkeling zijnde mens. Alle levens doorlopen in hun bestaan verschillende stadia. Naast de stadia van geboorte, opgroeien naar volwassenheid, gezin stichten, ouder worden en de dood, zijn er ontelbare kleine veranderingen in het bestaan en de beleving daarvan. De relaties met anderen: concurrentie, vriendschap, ondersteuning, verliefdheid, onverschilligheid, vijandschap, vechten en….. 

Om die ontwikkeling te verbeelden, heeft John toen een grote hoeveelheid stof gekocht die hij heeft gebruikt voor het maken van kostuums en cocons. Het is een dunne zwart transparante nylon stof, heel elastisch en met een oppervlakte die mooi op licht reageert. De dansers trekken die als een kunstmatige huid aan. Geïnspireerd op insecten in hun glanzende chitinepantser bewegen de dansers langs en rond elkaar. 

In twee sessies hebben John Giskes en Natasja de Lange afscheid genomen van de stof (daarover meer in het volgende bericht). Dit bericht is de verbeelding van de eerste sessie. De stof van de kostuums en de geschminkte gezichten geven een zekere uniformiteit aan de performers. In de tweede sessie wordt hun individualiteit weggeboetseerd onder een masker van hetzelfde transparante materiaal. 

Vergeet niet op de foto's te klikken voor weergave in groot formaat!